HELENA RYSULA

Helena Rysula została uhonorowana pośmiertnie tytułem Zasłużony dla Gminy Kościelisko w 2023 r.

Helena Rysula - urodziła się 1.01.1950 w Kościelisku, córka Andrzeja i Zofii Nędza Kiernia z Chotarza, całe życie związana z Kościeliskiem. Żona Andrzeja Rysuli, matka Wojciecha, Macieja i Ryszarda. Szkołę podstawową ukończyła w Kościelisku, a szkołę zawodową o profilu gastronomicznym w Zakopanem. Po szkole podjęła pracę jako sprzedawca. Była wieloletnim pracownikiem PSS Społem Zakopane i kierownikiem sklepu „Podhale”. Helena Rysula była oddanym pracownikiem handlu i wychowawcą młodych kadr. Była również osobą zaangażowaną w pracę społeczną. Przez całe swoje życie, zachowując dyskrecję, pomagała osobom potrzebującym wsparcia.

Ale przede wszystkim Helena Rysula była wielce zaangażowana w działalność miejscowej jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej. Rozwój OSP Kościelisko leżał jej tak bardzo na sercu, że w 1979 roku postanowiła dołączyć do OSP Kościelisko. Praca na rzecz OSP była jej wielką pasją, której poświęcała mnóstwo czasu i sił. W 1996 roku została Prezesem jednostki. Trochę wcześniej, w 1994 roku została Prezesem Zarządu Gminnego ZOSP RP, a w latach 2010-2013 pełniła funkcję zastępcy Prezesa. Od momentu powstania powiatu tatrzańskiego sprawowała funkcję zastępcy Prezesa zarządu oddziału powiatowego ZOSP RP. Zatroskana o sprawy swojej jednostki – otwarta, zawsze zaangażowana, poświęciła się straży, która była jej misją i powołaniem.

Helena Rysula zawsze otaczała się młodymi ludźmi, których werbowała i motywowała do pracy społecznej na rzecz jednostki, w tym swoich trzech synów, a następnie wnuków wraz z ich przyjaciółmi. Wokół nich zaczęła gromadzić się aktywna część strażaków. Dla Heleny Rysuli było niezwykle ważne, aby OSP Kościelisko wyróżniało się na tle jednostek z powiatu, województwa a nawet całego kraju. Nie było dla niej rzeczy niemożliwych. Swoimi pomysłami i decyzjami doprowadziła do szeregu zmian na lepsze.

To dzięki jej zaangażowaniu zakupiono dużo nowego wyposażenia, remontowano remizę, całkowicie wymieniono tabor pozyskując kilka samochodów – w tym dwa fabrycznie nowe. W trakcie negocjacji z przełożonymi zawsze powtarzała: „Moi chłopcy muszą mieć sprzęt nowy oraz z najwyższej półki" – i potrafiła doprowadzić te negocjacje do pomyślnego dla jednostki finału.

W trakcie swojej długiej działalności w OSP otrzymała wiele odznaczeń, w tym:
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla pożarnictwa” – 1994 r.
- Brązowy Krzyż „Za Zasługi dla OSP” – 1998 r.
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla pożarnictwa” – 2002 r.
- Zloty Medal „Za Zasługi dla pożarnictwa” – 2005 r.
- Brązową Odznakę „Zasłużony dla ochrony przeciwpożarowej” – 2009 r.
- Złoty Znak Związku OSP RP – 2011 r.